Живея оградена във
удобна скоба.
Пред нея съм извадила
усмивката на роба,
а вътре приютих страховете
си и любовта.
Живот във скоба- да,
житейска красота.
До мен не достига мрачна
прокоба,
заспивам спокойно,
закриля ме скоба,
изобщо не чувствам
тъга, самота,
това е най-топлото кътче
в света.
Не чувам, не виждам
интриги и злоба,
защото съм скрита в
уютната скоба.
Така си кротувам ,мечтая
,чета,
дори медитирам, мисловно
летя.
Създадох сама житейско
уравнение,
на което не искам да
има решение.
Няма коментари:
Публикуване на коментар