Преход след преход, преход след преход...
Затънали сме в злоба и боклуци...
Живеем не живот ,а неговото ехо,
светът е заседнала на гърлото ми буца.
Децата ни по Ботевски гинат в чужбина.
Цветя, появили се в чужда градина.
Ние, изпаднали в поредния шок,
заради неволите на джоба,
хвърляме вечер едно за отскок -
и си слагаме усмивката на роба.
И...плащаме сметки-
от раждането та до гроба!
Без сън сме останали и без мечти!
На гурбет ни отиват децата.
Ежедневието на шиш ни върти
от огън на огън без милост ни мята.
Не живеем живот, а неговото ехо-
от тинята към сушата
ще имаме ли преход?
Няма коментари:
Публикуване на коментар